پژوهش های صورت گرفته نشان می دهد گازهای موجود در معدن می تواند صدمات جبران ناپذیری را به کارگران وارد کنند . ریه، پوست و چشم ها ازآسیب پذیرترین اعضای بدن هستند که از گازهای سمی موجود در معدن آسیب می بینند . انواع سرطان ها و بیماری ها ی پوستی ازجمله مواردی هستند که در این پژوهش ها مورد بررسی قرار گرفته اند.معادن سرشار از گازهای سرطان زایی هستند که محیط را آلوده می کنند ومتاسفانه فقدان آگاهی در این زمینه باعث می شود کارگران سال های متمادی درمعرض بیماری های گوناگون باشند و هیچگونه تدبیری برای مصونیت آنها اندیشه نشود.
از سوی دیگر محققان بارها و بارها اعلام کرده اند که دود حاصل از دیزل ها از عوامل سرطان زا هستند که پس از تلفیق با مواد شیمیایی ، گازهای بیماری زا را تشکیل می دهند. حداقل آسیب حاصل از مجاورت با این گازها ، ایجاد بیماری های پوستی، خارش چشم، سردرد، حالت تهوع و تنگی نفس است .
تحقیقات انجام شده در این رابطه نشان می دهد که خطر حاصل از به کارگیری دیزل ها درزیر زمین ۱۰۰ برابر بیشتر از به کارگیری آن در روی زمین، کارگران را تهدید می کند. این در حالی است که با گذشت زمان بر محبوبیت دیزل ها افزوده شده و بر میزان به کارگیری آنها در معادن اضافه می شود.
استخراج و انتقال ذغال سنگ در معادن گرد وغبار بسیاری را به وجود می آورد و ذرات ذغال سنگ به واسطه این گرد و خاک در هوا منتشرمی شوند.استنشاق این گاز کارگران معادن ذغال سنگ را دچار بیماری های ریوی می کند، این در حالی است که در معادن فلزی و سنگ های قیمتی، میزان سیلیس موجود در هوا کارگران را بیمار می کند .
محققان با بررسی میزان سیلیس موجود در هوا اعلام کردند که با افزایش کار در معادن روز به روز بر میزان بیماری های ریوی افزوده می شود و کارفرما ها موظف هستند که با به کارگیری تکنولوژی های جدید از کارگران محافظت کنند.
از دیگر بیماری هایی که بر اثر کار مداوم در معادن ایجاد می شود می توان به بیماری های استخوان اشاره کرد . بیشترین ناهنجاری های استخوانی که منجر به زانو درد و پا درد می شوند ریشه در کار مداوم معدن دارند .
تحقیقات انجام شده در این رابطه نشان می دهد که کارگر ان معادن بیش از کارگران سایر صنایع به بیماری های کمر به ویژه دیسک کمر مبتلا می شوند . سالانه ده ها میلیون دلار در آمریکا صرف درمان بیماری های مربوط به کمر می شود و بی تردید کمک به حذف عوامل بیماری زا می تواند نقش بسزایی در کاهش هزینه ها و تضمین سلامتی نیروهای کار داشته باشد .
پژوهش های صورت گرفته در این رابطه بر اهمیت اطلاع رسانی تاکید می کرد. قوانین جدیدی که در آمریکا وضع شده از کسانی که به تازگی وارد کار معدن می شوند دعوت می کند تا آموزش های لازم را در رابطه با کار و تامین سلامت خود پشت سربگذارند این گونه است که نیروهای تازه کار هشت ساعت از روز را در کلاس هایی می گذرانند که با هدف آموزش نکات مربوط به حفظ سلامتی برگزار شود.
محققان از روش های مختلفی برای ارتقای سطح آموزش استفاده می کنند تا بر میزان یادگیری افراد افزوده شود.تنها نگاهی به آمار مرگ و میر در معادن کافی است تا دریابیم چهارمین دلیل مرگ و میر هنگام کار کارگران مربوط به برق گرفتگی است .۹۰ درصد از کارگرانی که دچار برق گرفتگی می شوند، جان خود را از دست می دهند و ۱۰درصد برجای مانده نیز دچار سوختگی شدید می شوند .محققان اعلام کردند که تماس تجهیزات متحرک با سیم های برق در درون معادن یکی از دلایلی است که به برق گرفتگی منجر می شود.
گزارش های جدید حاکی از این است که در حال حاضر بالغ بر ۶۵۰ معدن ذغال سنگ زیر زمینی و ۲۴۰ معدن فلزی غیرفلزی در آمریکا فعال هستند، این در حالی است که ۲۳۶ تیم نجات در آمریکا به فعالیت می پردازند . اعضایی که در این تیم ها به فعالیت می پردازند، باید از جدیدترین علوم مربوط به نجات مصدومین مطلع باشند و از فیزیک خوبی برخوردار باشند. تمامی این عوامل کافی است تا مشکل دیگری را به مشکلات کارگران معدن بیافزایید و این امر چیزی نیست جز استرس مربوط به کار.
تجربه کار در معادن ثابت کرده است که میزان امنیت کارگران در این محیط بسیار اندک است و آمار های جدید نشان می دهد یک چهارم از کارگران اعتقاد دارند که کارشان بزرگترین عامل ایجاد استرس در زندگی شان است .
رفتارهای عصبی نخستین عکس العملی است که کارگران در برابر کار سخت روزانه در محیطی نا امن از خود نشان می دهند.
ورود ماشین ها به دنیای معدن باعث شد که تا حد زیادی ازکار دستی کاسته و بر میزان تولیدات افزوده شود با این وجود همین تجهیزات آسیب های بسیاری را به کارگران وارد می کنند و گه گاه موجبات مرگ آنها را فراهم می کند . معدنکاران در خلال کارشان ارتباط تنگاتنگی با این ماشین ها دارند و بی تردید ارتقای ماشین های موجود می تواند نقش بسزایی در بهبود شرایط موجود برجای بگذارد.
در سال های اخیر پیشرفت های بسیاری در تکنولوژی های معدن صورت گرفته است که از آن جمله می توان به ارتقای سیستم های کنترل از راه دور و تجهیزات خودکار اشاره کرد . در سال های اخیر تلاش های بسیاری برای جلوگیری از انفجار در معادن ذغال سنگ صورت گرفته است با این وجود سالانه انفجارهای معادن جان بسیاری از کارگران را می گیرد.
کارگران در خلال این انفجارها یا جان خود را از دست می دهند و یا اینکه در قسمتی از معدن به دام می افتند و از آنجایی که راه گریز ندارند، گازهای سمی را استنشاق کرده و جانشان را از دست می دهند . همانگونه که اشاره شد با حذف گازهای آتشگیر و کاهش متان می توان از میزان انفجار کاست و در این بین استفاده از دستگاه های تهویه می تواند ضریب امنیت کارگران را افزایش دهد .
در طول سالیان متمادی انفجارها نقش مهمی درعملکرد معادن داشته اند چرا که به کارگیری مواد منفجره کار را تسهیل می کردند .
در طول سال های ۱۹۷۸و ۲۰۰۰، ۱۰۶ معدنکار جان خود را از دست دادند و یک هزار و ۵۰ نفر نیز به شدت آسیب دیدند. عملکرد دولت، معدنکاران ومراکز پژوهشی باعث شد که این آمار کاهش چشمگیری داشته باشند به طوری که در سال ۲۰۰۱ تنها ۷ تن از کارگران براثر انفجار درمعادن آسیب دیدند در حالی که آمار مذکور در سال ۱۹۷۸ بالغ بر ۱۴۰ نفر بود.
گزارش های موجود نشان می دهد که به هنگام استفاده از مواد منفجره برخی از کارگران بیش از اندازه به نقطه انفجار نزدیک هستند و یا اینکه صخره های خرد شده به طرفشان پرتاب می شود.
از سوی دیگر نگاهی به آمار مرگ ومیر و تلفات معدن مبین این حقیقت است که کار در معادن زیر زمینی با خطر سقوط صخره همراه است . میزان مرگ ومیر کارگرانی که زیر زمین کارمی کنند پنج برابر افرادی است که در صنایع دیگر به فعالیت می پردازند . بین سالهای ۱۹۹۶ و ۱۹۹۸ نیمی از نیروهای کار معادن زیرزمینی بر اثر سقوط صخره و سقف معدن جان خود را از دست دادند . این در حالی است که سالانه ۵۰۰ تا ۶۰۰ نفر نیز بر اثر سقوط سنگ مجروح می شوند . در این میان استفاده از سیستم هایی که سقوط سنگ ها را هشدار می دهند، می تواند به نسبت زیادی از این خسارات بکاهد .نکته دیگری که در خلال تحقیقات پیرامون کار در معدن به دست آمد این حقیقت بود که کارگران معدن عمدتا افرادی هستند که در سنین میانسالی به سرمی برند .
آمار به دست آمده توسط سازمان ملی معدن آمریکا حاکی از این است که نیمی از نیروهای کار معادن
زیر زمینی در شرف بازنشستگی هستند و مدت زمان ۵ تا ۷ سال به طول می انجامد تا نیروهای جدید بتوانند جایگزین این کارگران شود .
آمارگیری که در سال ۲۰۰۴ توسط اداره کار آمریکا صورت گرفت نشان داد که متوسط سن معدنکاران ۴۵ سال و نه ماه است این در شرایطی است که متوسط سن کارگران صنایع دیگر ۴۰ سال و ۵ ماه است . این حقیقت دو نگرانی را به وجود می آورد . یکی اینکه چگونه می توان اطلاعات و تجربیات کارگران میانسال را به نیروهای جوان منتقل کرد و دوم اینکه با توجه به بالا رفتن سن نیروهای کار و تحلیل رفتن قوای آنها ، چگونه می توان سلامتی شان را در سال های آینده تامین کرد.
ظرافت های موجود درکار معدن و صنایع معدنی به گونه ایست که به یک باره نمی توان چاره ای برای تمامی مشکلات یافت اما انجام تحقیقات وپژوهش های متنوع می تواند راهگشای دست یابی به فردایی باشد که درآن بهره وری بهینه می شود و فضایی امن برای کار و فعالیت کارگران تامین می شود .
منبع: دنیای اقتصاد